Ρυπαντική φαντασίωση....

Τον  τελευταίο μήνα, τις Πέμπτες που διδάσκω ένα δεκάωρο στην Πολίχνην των  zillioners, περνώ ξανά που μιάν γειτονιάν κατοικημένη απο γαουρκάθρωπους,  αθρωπογούρουνα, τζιαι άλλα χτηνά δίποδα, μιαν αππωμένη γειτονιά στην οποίαν είχα την ατυχία να διδάσκω (σε αρκετά που τα δεκατομυριόσπιθκια της)   πρίν 1-2 χρόνια.  Είχα βάλει τότε αγγελία στο στάρπακς πάς τη γωνιάν του στύλ"Δάσκαλος Πιάνου, έρκουμαι έσσω σας, ειδικός σε όλα τα στύλ και επίπεδα, τιμές λογικές  (ιμίσχ).  Επειδή έν πατά κανένας άλλος σε τούτην την απόμερη γειτονιά, έπιασα πολλούς πελάτες.  Εχάρηκα.  Εγνώρισα τους.  Εξιχάρηκα.  Αηδία αθρώποι.  Έν μου εξανάτυχεν έτσι πράμαν.  Για κάποιο λόγον, ούλλοι  οι γονείς των μαθητών μου σε τζιήνην τη γειτονιάν εσυμπεριφερούνταν μου αμέσως μόλις με εγνωρίσαν σάν να τζιαι είμαι Άθρωπος-Ποσκούπιδο, ήταν κακοπληρωτές, εθωρούσαν με αφ' υψηλού, κλπ κλπ.   (! περίεργο, λυπηρό, μιά γειτονιά ολόκληρη γεμάτη αχάπ(π)αρους ημι-άθρωπους, βόρτους, ζόππους, μούνευρους τζιαι μερικούς τζιερτζιελλώρους! ) Επίσης, τα κοπελλούθκια τους ήταν πολλά κακομαθημένα, ούλλον απαιτήσεις τζιαι attitude ντίβηκον που τα 12 τους, απαντούσαν κινητά μές το μάθημαν, εμασούσαν πίσσαν, έν εθκιεβάζαν, επεριμέναν οτι ήταν να παίζουν το πάsh πιάνο σε τρείς μήνες τζιαι οι γονείς τους επαραπονιούνταν γιατί δέν προοδεύκουν τα χρυσά τους, 'μα γιατί δέν τους μαθθαίννεις κομμάτια που ξέρουν?'  (!!!)   κλπ κλπ. Εσπάσαν τα νεύρα μου,  έν άντεξα τα πασταρτοκοπελλούθκια ούτε τους γονιούς άλλον τζιαι έφυα νύχταν.   Γράψε Defeated.

Ακόμα νευριάζω με τον εαυτό μμου  (έτσι κάμνω, άμαν φταίει κάτι =φταίω εγώ...)


Τον τελευταίον μήναν έπιασεν με το λοιπόν μιά περίεργη εμμονή επειδή περνώ που τζιαμαί συχνά,  εγεννήθηκε μέσα μου μιά περίεργη άπρεπη συμπεριφορά κάπως αστεία αλλά borderline sociopathic.   Όχι, δέν έγινα παντιστηράς.   Έχω όμως μιάν σχετικά άρρωστη ρυπαντική σκουπιδική φαντασίωσην βανδαλισμού που δέν αντέχω άλλον, θα την πραγματοποιήσω, εστρίνιασεν το είναι μου:

Θωρώ με να οδηγώ τζιαι να κοντεύκω των σπιθκιών τούτων αργά, να χασκογελώ δαιμονισμένα, να του πατώ του Τογιότα με τη δευτέρα τζιαι να αννοίω το παράθυρον  μου όπως πάω φούσπιν δίπλα που τα σπίθκια τους να αρκέφκω να πετάσσω το ένα μετά το άλλο  τα σκουπίθκια που εμαζευτήκαν μές το αυτοκίνητον μου ούλλην εφτομάδαν:  Τα χαρτιά των ντόνατς, τα ποτήρκα του καφέ, τες πλαστικές κοακόλες, τες κόλλες των σάντουϊτς, τες τσέντες, τα ττενεκκούθκια του άϊς ττί, τα κουθκιά των πρίνγκλ chips, τα ασημόχαρτα των πίσσων, νούρους των μήλων  -ούλλα όσα εφύλαξα καταύτης προσεχτικά κάθε μέρα.    Μετά, όπως πάω πετητός, να με σσιαστούν ένας δύο γείτονες, τζιαι  να γυρίσω να τους ζαοδώ σε αργήν κίνηση μέ ύφος ψυχοπαθή,  να παλλουκώσω τα στόπερ μπροστά τους, να ποταβρίσω το σιέριν τζιαι να πετάξω μπροστά τους με μεγάλην επίδειξη μιά τσένταν ολόκληρη άχρηστα στα πόθκια τους.

Δυστυχώς λυπούμαι το περιβάλλον.  


Αλλά η φαντασίωση τούτη τραανιεί το μυαλόν μου...


Ώχχω, είπα το τζιαι έπνασα.

Σχόλια

Ο χρήστης Leni είπε…
Xaaaaxaa katapliktiki perigrafi, e8wrousa to mprosta mou! Mono i akrivis sou fatsa eleipe diaspore :P

3imaris'tous!!

(alla en krima to perivallon :/ )
Ο χρήστης Mafalda είπε…
Nomizw oti prepei na kathariseis to autokinhto sou kapoia stigmh :)
Ο χρήστης Talk Show Host είπε…
dio sou kai ta dika mou skoupidia ama theleis na auxiseis to weaponry sou !
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο χρήστης Λάζαρος είπε…
Όταν επήα να κάμω κάτι παρόμοιου είδους, σε παιθκιά (λέμε τώρα) παρόμοιων ημι-ανθρώπων, που εμεινίσκαν σε σπίθκια παρόμοιου £-κυβισμού, με παρόμοιο κίνητρο [£20/h το 2000 ήταν κίνητρο], σε παρόμοια συναισθήματα εκατέληξα.

Τα κοπελλούθκια - διζυγωτικά δίδυμα - όταν πρωτομίλησαν, έμαθα που τζείνους που με εσυστήσαν στους 'γονιούς' ως πα$ αυστηρό αναμορφωτή/παιδοτρίβη, είπαν τες πρώτες τους λέξεις στα σιναλέζικα, όι στα ελληνικά.

Στην πάροδο του χρόνου έμαθαν κάποια ελληνικά, όπως για παράδειγμα τη λέξη Μ@Λ@Κ@, που ετόλμησεν ο ένας που τους θκυο να μου σερβίρει. Εσέρβιρα του τζι εγώ ένα βουζουνόπατσο, έκαμα τζιαι τους γονιούς του ένα τ$αούι περιποιημένο τζι αποφάσισα πως εν θα υποβάλω τον εαυτό μου σε έτσι θέση, ούτε με £100/h.

Ξέρω πως ένεν τα μωρά που φταίουν σε έτσι περιπτώσεις. Τζι εν θα χαρώ για την κατάληξη των κοπελλουθκιών τούτων, που τωρά εν 17 χρονών τζιαι κατά πάσα πιθανότητα εν ήδη καταη$εμένα.

Οπότε, Θκιάσπορε, εν χρειάζεται να τους γεμώσεις το σπίτι σκουπίθκια: ΕΝ ΗΔΗ ΓΕΜΑΤΟ!

-----
ΥΓ: "Έτσι κάμνω, άμαν φταίει κάτι = φταίω εγώ..."
Ο χρήστης Demis G είπε…
εμένα η φαντασίωση μου για να κάμω κάτι σε κάποιον είναι να του χτάρω το αυτοκίνητο με το κλειδί....

ξέρεις γιατί το λένε KEY στα αγγλικά ενεν? γιατί την ώρα που χτέρνει κάμνει κκχχχχχχιιιιι
Ο χρήστης dokisisofi είπε…
ε διάσπορα, σόρρυ για την πελλάρα που έγραψα, τώρα που το ξαναθκιάβασα εν μεγάλη πελλάρα,
καλλύττερα σιέζε τους κατα πρόσωπο
Ο χρήστης Diasporos είπε…
Kalimera se olous
Simera eimai spiti tzai kamno edit ti mousiki pou egrapsa, epiasa ti ppala tzai kofko tin na isiosi....






leni
Η κυπραιόφατσα μου θα τους ετρόμαζεν πολλά...



mafalda
νομίζω ήρτεν η ώρα να καθαρίσω έννε??


talk show host
Στείλε τα!!

λάζαρε
Γμτ καταλάβεις με ρε.. Δέ μπορώ έτσι καταστάσεις γυρίζει μου. Πληγώννεται το εγώ μου τζιαι καγρίζω τες νύχτες. Κανεί..


δημήτρη
στα αγγγλικά είναι "to key someone's car" -τέλεια η έκφραση ά??


δοκι
Μα τί έγραψες πάλε...
Ο χρήστης ruth_less είπε…
Αποτελείς κινούμενο δημόσιο κίνδυνο για την ρίπανση του περιβάλλοντος με τζείνο το αυτοκίνητο που γυρίζεις! Χα χα

Η δική μου φαντασίωση (καταστροφική) είναι όταν είμαι παρακαρισμένη τζιαι κλείουν με τα αυτοκίνητα μπρος τζιαι πίσω, να τους φακκώ μιαν μπροστά τζιαι μιαν πίσω για να ανοίξω χώρο τζιαι να περάσω! ΄Ετυχε μου τζιαι έκαμα το... τζιαι απόλαυσα το. (Όσοι με έβλεπαν, δεν πίστευαν τι έκαμνα!!)

Η πελλάρα εν πολλών λογιών τελικά.:)
Ο χρήστης Aceras Anthropophorum είπε…
Η πελλάρα σου φίλε δεν με ανησυχεί καθόλου. Εν τα ποσκούπια σου που με ανυσηχούν. Είναι όλα αποτέλεσμαν ανθυγειηνής ζωής εκτός που τους νούρους των μήλων.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
ρουθ μου
χχαχαχ, φανταστηκα σε να φακκάς πάς τους γάρους που σε εκλείσαν, χωρίς νεύρα, με ευχαρίστηση στο πρόσωπο χαχαα. Ξέρεις, δακατω εν αποδεχτός τρόπος ξιπαρκαρίσματος τούτος, κάμνουμεν το συχνά :-)


aceras
Φίλε έχεις δίκιο. Η ζωή 'στο δρόμο' εν βοηθά τη διατροφή. Επίσης όπου θκιαλλάξεις δακάτω έσιει παλλιοφάγια, γιαυτόν εν υπέρβαροι οι Χτέρνιοι. Πρέπει να προσέξω...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Mondestrucken/Φεγγαρομέθυστος

Στη συναυλίαν των μαθητών του Διάσπορου.

On Being There