Μουρμούρα
Κοντεύκει το τέλος του χρόνου, τζι έχω καμπόσην πίεσην εν τέλλεια αγχωμένοι ούλλοι φέτος. Θέλεις η οικονομία που κόμα εν ππεσμένη, θέλεις οι τιμές των φαγιών τζιαι της πεζίνας που φκέννουν πάνω κάθε μέρα, η ανασφάλεια, οι καταστροφές τζι οι επαναστάσεις του κόσμου, οι νέοι πολέμοι για την αυτοκρατορία της αμερικής που έχουν τον αντίχτυπο δακάτω, θέλεις, θέλεις ότι θέλεις να ναι, επελλάναν ούλλοι. Όπου πάω θωρώ βλέμματα αγριεμένα φοητσιασμένα. Θωρώ 40 ψυσιές κάθε εφτομάδαν έσσω τους, τζιαι τζιήνες οι ψυσιές έχουν που 3 άλλους συγγενείς, άρα πάνω που εκατόν πλάσματα σχετίζουνται μαζίν μου με το άγχος τους μπροστά, την τύφλα τους. Καταραμένες μου κεραίες που ρουφούν το άγχος του κόσμου. Εβαρέθηκα. Για τους παραπάνω είμαι αόρατος, έν υπάρχω, υπάρχει μόνον το άγχος τους τζιαι το συφφέρον τους.
Ακυρώννουν μαθήματα τελευταία στιγμή τζι επιμένουν να μέν πιερώσουν -άν και τους το ξεκαθάρισα. Πάλε έν καταλάβουν, θέλουν special treatment, τζιαι κατεβάζουν μούτρα. Εβαρέθηκα τον κόσμον, τες ιδιοτροπίες του τζιαι τες μικρότητες του.
Έσιει τζι η καλοσύνη τα όρια της.
Έσιει τζι η πνευματικότητα τον τόπον της, τζι έννεν δαμέ.
Μισώ τούντη χώρα.
Νάρκισσοι.
Μισώ πως ξυπνώ μές την ειρήνην που γοράζουν οι πολέμοι αλλού.
Μισώ που τα ρούχα που φορώ εκάμαν τα κινέζοι φτωσιοί που πιάννουν ένα δολλάριο την ημέρα για να τα γοράζω εγώ φτηνά.
Μισώ που οδηγώ τζι έσιει γυρόν μου τεράστια αυτοκίνητα-φαγάνες της πεζίνας τζιαι στ' αρτζίθκια τους.
Μισώ που ζώ μές σε κοινωνίαν που εν ένα μεγάλο σούπερμαρκετ με καταναλωτές απαιτητικούς.
Μισώ που έν έχω πατρίδαν.
Μισώ την γενέτειραν μου που εγέμωσεν διχασμόν πάλε, φασισμόν, ύβρην, μικρότηταν τεράστιαν φκιά κουφά, τζιαι δέν με φορεί. Τζιαι μισώ που δέν θα εμπορούσα ποττέ μου να ξαναζήσω σ' έτσι περιβάλλον σε έναν νησούδιν που το έφαεν ο Υλισμός. Έν ΜΠΟΡΩ να το φανταστώ.
Μισώ που έν βρίσκω τρόπον να κάμω κάτι.
Ακυρώννουν μαθήματα τελευταία στιγμή τζι επιμένουν να μέν πιερώσουν -άν και τους το ξεκαθάρισα. Πάλε έν καταλάβουν, θέλουν special treatment, τζιαι κατεβάζουν μούτρα. Εβαρέθηκα τον κόσμον, τες ιδιοτροπίες του τζιαι τες μικρότητες του.
Έσιει τζι η καλοσύνη τα όρια της.
Έσιει τζι η πνευματικότητα τον τόπον της, τζι έννεν δαμέ.
Μισώ τούντη χώρα.
Νάρκισσοι.
Μισώ πως ξυπνώ μές την ειρήνην που γοράζουν οι πολέμοι αλλού.
Μισώ που τα ρούχα που φορώ εκάμαν τα κινέζοι φτωσιοί που πιάννουν ένα δολλάριο την ημέρα για να τα γοράζω εγώ φτηνά.
Μισώ που οδηγώ τζι έσιει γυρόν μου τεράστια αυτοκίνητα-φαγάνες της πεζίνας τζιαι στ' αρτζίθκια τους.
Μισώ που ζώ μές σε κοινωνίαν που εν ένα μεγάλο σούπερμαρκετ με καταναλωτές απαιτητικούς.
Μισώ που έν έχω πατρίδαν.
Μισώ την γενέτειραν μου που εγέμωσεν διχασμόν πάλε, φασισμόν, ύβρην, μικρότηταν τεράστιαν φκιά κουφά, τζιαι δέν με φορεί. Τζιαι μισώ που δέν θα εμπορούσα ποττέ μου να ξαναζήσω σ' έτσι περιβάλλον σε έναν νησούδιν που το έφαεν ο Υλισμός. Έν ΜΠΟΡΩ να το φανταστώ.
Μισώ που έν βρίσκω τρόπον να κάμω κάτι.
Σχόλια
Katalavainw se fellow-diaspore...
Καταλαβαίνεις που πρώτο χέρι. Εμένα πιάννει με ώρες ώρες να θέλω ρίζες υπαρκτές μα έν υπάρχουν. Έκοψα τες.
Aceras
Έτσι έναι, yin-yang. Θωρώ τα τζιαι τα θκυό, εν μέρος ενός κύκλου ύπαρξης που εθκιαλέξαμεν.
Υποφερω τωρά. Έππεσα που την παράδεισο τζι η μοναξιά εν ανυπόφορη. Σκλερή. Σκέφτου να είσαι μές σε μιάν κατάσταση μέθης για μήνες, να γεννάς τζιαι ναν ορθάννοιχτη η ψυσιή σου, τζιαι άξξιππα να ξυπνάς μές σέναν κορμίν που εν κολλημένον πάς τη γήν.
Παραπάνω της Κύπρου. Αν μή τι άλλο δακάτω μπορώ να ζώ σχεδόν όσο ελεύθερα θέλω.
Shedemon
Πιάννω το θέμα θεοσοφικά. Εν η φύση του αθρώπου έτσι αυτήν τη στιγμήν. But we are capable of much more. Θωρώ την ικανότητα μας, υπάρχει, μπορούμε να αποχτήσουμε ανοιχτά μάτια με ελάχιστη δουλειά.
Ναι. Ούτε εγώ πιστεύκω στα μικρά βήματα, εν παγίδα του εγωισμού η προσπάθεια στο μικροεπίπεδο μόνο. Μιας τζι εμίλησες για το διαλογισμό, πιστεύκω ο συλλογικός διαλογισμός -προσευχή έσιει τη δύναμη να ταράξει βουνά. Κάποτε σαν γυρεύκω μές τον κόσμο της ομορφιάς βρίσκω κατα τύχη θάλασσες προσευχής πλασμάτων που δουλεύκουν μαζί για να αλλάξουν τον κόσμο. Μα εν αμυδρό το αίσθημα τζι ακόμα έν ηξέρω να βρίσκω κατά βούληση τούντους χώρους.
Πάντως νομίζω όπου είσαι, έσιει τζιαι καλά έσιει τζιαι κακά. Όχι επειδή έτυχεν ή επειδή εχάλασεν ο κόσμος.
Ετσι είναι ο κόσμος.
Έσιει δυνάμεις που θέλουν τον κόσμο να τζοιμάται, τζιαι κάμνουν συλλογική δουλειά για να τον τσιλλούν. Εμάς εν καθήκον να αντιστεκούμαστεν συλλογικά με το αντίδοτο, την αγάπη τζιαι το διαλογισμό.
στροβολιώτη
Πάππαλλα. Έγυρεν το ζύιν.
Ο κόσμος έν εχάλασεν, κουμαντάρουν τον ναν ο ίδιος παντού. Γι αυτόν έν έχω πατρίδαν.